Tuesday, April 4, 2017

Vagrant II

Ik neem u mee op een treurige maandagavond en zoals u vanzelfsprekend begrijpt, is niets van dit verhaal waar.

Ik zit weer aan de grond. De rekening is leeg. Dat krijg je als je opdrachtgever achterloopt met betalingen. Ik heb niets in huis. Behalve wat bier in fles. Daar vul je de maag niet mee. Mijn binnenstad is niet meer mijn thuis. Mijn binnenstad staat sinds 2010 stil. Voor eeuwig bestorm ik haar als een derdejaars student. Drinking time, not thinking time.

Ik fiets er als een spook doorheen. Met last van bierflesjes op mijn rug. Als ze maar niet open gaan in mijn rugzak. Een blond meisje, ik denk van de leeftijd derde jaar studente komt mij voorbij. Ze is aan het hardlopen, in moderne hardloopkledij. Ze is bezweet en dat mixed niet goed met haar make up op. Het is een vreemd gezicht.

Op plaats van bestemming drinken we bier uit flesjes van huis meegenomen. Me and her zonder geld. Ik had nog bier. Zij had nog een kliek. We eten bami en we kijken Star Trek. De originele serie. Daarna ga ik om middernacht weer naar huis met buikpijn. Teveel koolzuur in mijn luchtpijp. Het fietsen terug doet minder zeer aan mijn rug dan op de heenweg. Toch nog verlichting. Ik fiets vanaf de pijp de pijnlijke route. Op het kruispunt van de Stadhouderskade sta ik even stil. Het is rustig en ik heb genoeg ruimte om over te steken. Maar ik doe het niet. Het gaat niet. Op rustige wijzen gaan er auto´s voorbij. Ik ga niet tussendoor.

Weer passeert mij een meisje. Deze is op de fiets. Van de leeftijd derde jaars studente. Ze heeft een bruine paardenstaart en een koptelefoon op. Ze knikt mee op de muziek en gaat met een vrolijk gezicht voorbij op het kruispunt des doods. Het zal denk ik niet in haar opkomen terwijl ze afgesloten van de buitenwereld, opgesloten in haar eigen wereld voorbij gaat. Ik vang de onschuldige schoonheid van een onschuldige passant. Op datzelfde kruispunt des doods, waar mijn eigen binnenstad de tijd bevroor en waar ik mijne voorgoed verloor.

Ik pauzeer voor cafe de koe en tel mijn kleingeld. Te weinig voor nog een biertje. Op de Marnixstraat tegenover is een huisfeestje aan de gang. Vanaf het balkon klinkt het luidruchtig op deze maandagavond. De dag van de week doet er niet meer toe.

No comments: