[One] Party Fiesta Forever

...a savage journey into the heart of a upcoming thirty year old...
Written under duress by: Jay Valence

[One] Madness in every direction. White vans chasing us down like dogs!

We rijden rond drie uur in de middag weg uit Tuindorp-Oostzaan.  Billy Joel - My Life  draait op de radio en de zon schijnt. De lente is in dit vuile jaar van onze heer dan eindelijk nog in aantocht. De aangename tonen deze donderdagmiddag komen uit een oude Phillips Stereo. De autoradio doet het helaas niet langer en we hebben deze ochtend de stad doorgereden op zoek naar kringloopwinkels die een alternatief konden bieden. We hebben voor de scherpe prijs van tien Euro meteen raak bij het Oosterdok. Voor drie Euro extra krijgen we twee parels van albums er nog eens bovenop. We hebben minder succes met de draagbare speler aan de praat te krijgen. Maar na wat rommelen met batterijen begint het ding te zingen en zijn we helemaal content.



Ik zit in de bijrijderstoel en drink Grand Prestige. Those of us who have been up all night where in no mood for coffee and certainly not donuts. We needed a strong drink. Het is een walgelijk idee om op dit tijdstip al weg te rijden. Ik had voor we vertrokken nog een paar uur kunnen slapen. Maar nee. No rest for the wicked. Dus wachtte ik op zonsopkomst en hield mij aan mijn verplichting. Wat waren we aan het doen? Wat was de bedoeling van deze rit? We hadden drie dagen de tijd om de Vorstin opnieuw te kronen in Hilversum en wel op mijn dertigste verjaardag. Maar dat was zaterdag en vandaag was het donderdag en we rijden richting Tilburg! En het is fucking drie uur in de middag! Waanzin.

"Let me explain!" roept mijn broeder M. tegen mij:
"Het is hoogst onverantwoordelijk om zelf te rijden op een dag als deze. Wees blij dat je een lift krijgt!"
Hij heeft een punt. Hij is er drie dagen lang bij en rijdt als persoonlijke chauffeur in deze roestige automaat van een Clio. We zijn goed bewapend. Koude Grand Prestige. Een aardige videocamera, een audiorecorder. zonnebrillen, luchtbedden, slaapzakken, aanstekelijke T-shirts, meer dan genoeg prachtige CD's en niet te vergeten tandenborstels en clean shorts! Gotta have them clean shorts! 

Een maand eerder begon die prangende vraag in Amsterdam ronde te doen: Wat ga je doen met je big 3-0? Helemaal niks was mijn antwoord, maar ik wist dat ik daar op die manier niet vanaf zou komen. De beste band van Nederland speelde in de beste stad van Nederland: Bergen op Zoom. Fred woonde in Tilburg en op een vaste donderdagavond in de Cinetol vroeg ik aan mijn broeder wat hij van een roadtrip vond? Zonder een moment van aarzeling stemde hij toe. Een week geleden kwam een telefoontje uit onverwachte hoek van mijn beste middelbare schoolvriend Mike, Getrouwd, onlangs een kind gekregen en uiterst succesvol in het volwassen leven. Woonachtig in Baarn rondom Hilversum. Waanzin.

Het schema van de beste band van Nederland wilde toevalligerwijs de dag na Bergen op Zoom in Hilversum spelen, dus de verlenging van het plan was snel gemaakt. Twee dagen werden drie en wie weet nog meer! Toeval mocht ook nog dat Mike, ik en de zanger van de beste band, oude vrienden waren. Alsof het in de sterren geschreven stond. Dit ging gebeuren.

from Lionel Richie's Official Facebook Page

Ik vraag M. wat hij nou eigenlijk van het weekend verwacht:
"Ehm ja. Je tien jaar jonger en op momenten juist weer tien jaar ouder voelen? Dat is denk ik toch wel een beetje waar het over zal gaan?" 
Hij moest het weten. Hij liep twee jaar op mij voor. Dertig. Het bracht toch een beklemmend idee met zich mee. Gelukkig is er nog tegeltjes wijsheid van die goede ouwe Lionel [zie rechts]. Wat dat betreft heeft die man ook altijd gelijk. Ik nader al godverdomme de dertig. Geen tijd meer om te wachten. De droom is al bijna vervlogen en risico's nemen we allang niet meer. De fase om het op save te spelen is oververtegenwoordigd. Anders wordt je beschuldigd van infantiliteit! Ik kijk nog eens in mijn telefoon naar berichten:

 Fred: De donderdag is set right? 

 Zie ook Fred zit vol aarzeling. Dit gaat echt gebeuren nietwaar?
"Fred kan het zelf nog maar amper bevatten. Hij heeft de drankkast in ieder geval al aangevuld. Whisky en Bacardi." 
"But why?" schreeuwt M.
"Geen idee waarom, wij willen bier!"

Mijn fles Grand Prestige is op en ik heb meer nodig om deze middag kracht bij te zetten. Ik schreeuw om wat White Lies. Precies wat we nodig hebben:

~I live on the right side I sleep on the left, that's why everything gotta be love or death!~ 

en meer van die pathetische prachtteksten:

 ~This fear has got a hold on meeeeee~ 

Wat minder leuk is, is dat witte busje dat al een flinke tijd op onze bumper zit te kleven. Wat is zijn probleem? En wat is het met die lookalike van Henk die ons steeds rechts aan het inhalen is? Oorspronkelijk was het de bedoeling dat hij met ons mee zou reizen op dit grootse avontuur, maar enkele dagen van tevoren kwam hij met een verhaal over een Tibetaanse bruiloft of wat voor multicultie fetish hij nou weer had ontdekt. We kozen ervoor Henk maar te laten gaan.
"Hey dat is Henk alweer op de weg! Sinds wanneer zijn we de Twilight Zone binnengereden?" roept M.

Verwarring slaat toe. Het is tijd voor een positief geluid. Dus gaat het debuutalbum van Katy Melua erin.

 ~Because the line between, wrong and right, is the width of a thread, from a spider's web. The piano keys are black and white, but they sound like a million colors in your mind~ 

 "Voor jou, Henk! Voor jou!" roep ik:
"Ga jij maar lekker Anousha Nzume interviewen jongen!"
M. moet lachen.
"I need a rising sound!" Roep ik:
"Ik durf te wedden dat je Katy Melua nog nooit zo ver hebt horen gaan." 
Ik gooi The Flood erin. M. wordt gek:

"Woaaahhh. Als Katy Melua in die gekke twilight zone van ons vanavond in Tilburg blijkt te moeten optreden. Ik zweer het man, ik koop LSD van de eerste straatdealer die ik tegenkom en ik ga naar hogere plekken!" 
"Damn straight. M. Het is the twillight zone afterall. Maar wie is die Tiny Alien en waarom is die zo klein? Katy zou het moeten weten."

Het lijkt godverdomme wel de warmste lentedag van het jaar en wij zaten in die ijzeren blik zonder airco. Het is voorbij Utrecht wel even tijd voor een rookpauze. Maar we worden al snel onrustig als een wit busje weer naast ons komt te staan. Wat moet ie van ons? We willen het niet weten en met plankgas scheuren we weer verder in de Clio. De achtervolging wordt ingezet.

"Snijdt die lul mij ook nog eens af, je kon aan zijn kop zien dat het een rechtse lul is" zegt M. "Madness in every direction. White vans everywhere chasing us down like dogs" roep ik.
"I could smell the ugly brutes!" zegt M.
"Hoe zou het eigenlijk met Dan zijn? Hij is tegenwoordig Otherkin en hij identificeert zich met een paard." 
"It gives him license to shit in the streets"  
"Vanmorgen is hij weer opgenomen in een ziekenhuis. Waiting for his sex operation, he couldn't wait for his new tits!"
"What a time to be alive!"

Dat we het zuiderland binnenrijden ter hoogte van Biezenwortel wordt snel duidelijk als er een witte Jezus opduikt. Gespijkerd en wel. Sorry Anousha, hij was nou eenmaal van marmer. Dat zijn de feiten. We zijn ver van de randstad nu, hier gelden andere morele regels en wij hebben ons daar maar aan te schikken. O boy! Save me white jesus!

We rollen de snelweg af het mysterieuze Tilburg binnen. We parkeren de auto in de Oerlestraat en lopen naar het eerste adres van bestemming. Ik kijk nog twee keer na of we wel bij het juiste adres zijn. De woning heeft rolluiken en deze zijn dicht. Maar het adres zou moeten kloppen. Twijfelachtig bellen we aan. Wat er de komende dagen allemaal zal voltrekken weet ik ook niet precies. Ik heb een sterk vermoeden dat dit alles zal gaan eindigen met Katy Melua’s Spider’s Web. Het moet beginnen met: We reden rond drie uur in de middag weg uit Tuindorp-Oostzaan. Pilly Bilgrim, become unstuck in time, kom maar door.

Dit is het eerste hoofdstuk uit de novelle: Party Fiesta Forever. Wordt vervolgd...