Het is al tijden donker en ik ben gefixeerd op de klok van Derek’s Alfa Romeo. We komen veel te laat aan zo. Achteraf staat de klok nog steeds op zomertijd en valt het allemaal wel mee. Het is dus een uur eerder dan ik dacht. Over zomertijd gesproken, weet ik gelijk weer hoe ik aan dat nare hoestje kom. Ik ben het afgelopen weekend wezen skinnydippen met een dame. Het liep tot een blauwtje en onderkoeling. Eindelijk aangekomen in Sambeek zijn we nog lang niet op de plaats van bestemming. We rijden de eerste drie keer gewoon de straat voorbij. Tijd om straatje te keren dan maar weer. Het gegil van een zekere Loes over de telefoon maakt het allemaal ook niet makkelijker op.
Uiteindelijk weten we eindbestemming te halen en komen we later aan dan Job die we eerder hadden achtergelaten op de snelweg. We worden ontvangen door twee dames en de Bergenaren die er al waren. Rudie is ook naar Sambeek gereden en heeft Farouk, Jasper en Gert-Jan meegenomen. Iedereen wordt onthaald door Loes en Renee en dan komen ze bij mij. Stilte. Naast me begint één van de Bergenaren mij voor te stellen:
"Dit is Kurt hij komt helemaal uit Amsterdam."
Ik ben bij deze voorgesteld maar er komt geen tegenwoord. Ik steek mijn hand maar uit:
"...En jullie zijn?"
"Hoi, ik ben Loes, maar ik dacht dat iedereen dat hier wel zou weten."
Haar evenbeeld heet Renee en dit is blijkbaar hun feestje vanavond. Uitladen doen we in de schuur waar een kamper in staat geparkeerd. Het word mij niet helemaal duidelijk hoe hier een optreden moet plaatsvinden. Maar er is een zeil gespannen die de ruimte in tweeën splitst. Als we even om de schuur heen lopen komen we in een vrij ontspannen ruimte uit met banken, kleden op de grond, autostoelen in een hoek als zitplaats en een bar met bier en ander eten en drinken. In de andere hoek staat de geluidsinstallatie. Derek vraagt aan Renee of hij zijn tas in het huis mag leggen en verdwijnt samen met haar uit de schuur. Ik nestel me op een bank en ga rustig een sigaret roken.
Op een gegeven moment valt het op dat Derek wel erg lang weg is. Dus gaan ik, Max, Jan Willem en Chris maar eens kijken. En ja in het huis zitten Ruud, Derek en Job gewoon te eten onder het genot van klassieke muziek. Wij nemen plaats en krijgen een boord met rijst en kip opgewarmd door Reneé. Onder het eten krijg ik weer een hint. Derek vraagt aan Loes: “hoe voelt het nou om zestien te zijn?” Moeders wil de boel op slot gaan doen dus verlaten wij de keuken en keren terug naar de schuur.
Ruud en Chris willen nog extra bier gaan kopen, voor later, dus loop ik samen met hun terug naar het dorpje van Sambeek. Aangekomen bij de plaatselijke snackbar annex slijterij kijken we neer op een bordje:
-wegens omstandigheden zijn wij zaterdag 4 november om half 6 gesloten. Excusses voor het ongemak-
Shiiiiiiiiiit. Zul je net weer zien. We geven nog niet op en lopen een stukje terug en steken de straat over. Hier stappen we café de Goude Leeuw binnen. Ruud doet het woord terwijl ik en Chris een plaspauze inlassen. Helaas heeft de barman alleen tapbier en geen flesjes om te verkopen. Of heeft hij geen zin deze aan ons te slijten. Hij raadt ons aan het bij het andere café te proberen. Maar ook daar levert dat niets op. Weer doet Ruud keurig het woord dat Loes Wijnschoten een feestje geeft en de slijterij vandaag dicht is en of we heel misschien een kratje bier mogen kopen. We worden onvriendelijk behandeld en verzocht weer snel naar buiten te gaan. Terug bij de schuur vijf minuten later is het al een stuk voller geworden. Er zitten kleine groepjes verspreid en de muziek staat aan. Ik neem plaats tussen Derek en Jasper. Ik probeer het gesprek aan te gaan maar wordt steeds onderbroken door het irritante hoestje dat ik aan het vorige weekend heb overgehouden.
Dan is het tijd voor de Coins om de boel op te gaan zetten. Derek speelt bij de soundcheck weer vast het Schism baslijntje van Tool en zonder echt te soundchecken beginnen ze aan dezelfde set als gisteren. Alleen als toegift op mijn verzoek: While You Where Asleep en High Hopes. Bij het begin verteld Max dat ze hier spelen net als vorig jaar om de verjaardag van Loes en Renee te vieren. Nu pas dringt het tot me door. Ik. Wist. Van. Niks. Ham 'n eggs. Er wordt even gezongen en daarna beginnen ze met de set. Het publiek is vanavond een stuk leuker als de avond ervoor. Acht man sterk weten zelfs iemand te laten crowdsurfen. Farouk, Jasper en Rudie zijn vaste meezingers met de liedjes en ook Loes en Reneé zingen een aantal liedjes mee. Er wordt gedanst en gesprongen en ook de band gaat los. Max dondert nog van zijn versterker af als hij daar van af probeert te springen. Zijn stem komt vanavond al helemaal niet boven de rest van de band uit, omdat ze vanavond zo hard mogen spelen als ze zelf willen. In opener Please My Little Sister gooit Ruud er een heerlijke solo in en The Park klinkt dit keer een stuk vloeiender. Ik spring op Rudie’s rug die begint rond te springen. Max heeft een hele klein plastic speelgoed keyboard bij zich waar hij tussendoor niets meer dan herrie op maakt. Non smoking die in schoten voor het meeste publiek zorgde klinkt vanavond ook niet verkeerd maar de beste blijft Brainwash Love waar in de refreinen dik heen en weer gesprongen wordt en het publiek duidelijk geniet. Hierna komt de set ten einde. Ze beloven later nog een toegift te spelen. Eerst even bijkomen.
Loes en Reneé nemen de gitaren over en spelen zelf een paar liedjes. Loes op de gitaar van Ruud en Reneé naast haar samen achter de microfoon. Speciaal voor de Missing Coins een cover van hun liedje Radio Headache. De samenzang klinkt erg goed en het is erg grappig om deze alternatieve versie te horen. Het bier is inmiddels op en dat begint toch voor enige spanning te zorgen. Veel gasten verlaten het feestje al en andere gaan over op het drinken van wijn. Ik krijg van Chris ook een glas witte wijn in mijn handen geduwd. Al drink ik helemaal geen wijn. Tussendoor beginnen een paar malloten op de drums te slaan en doen een stel emo’s nog een song tussendoor. Missing Coins begint maar niet aan de geplande toegift. In de plaats begint het langzamerhand op een karaokeavond te lijken met Is This It het debuut album van The Strokes op. Eindelijk besluiten ze dan een toegift te doen. No More Solano wordt er geschreeuwd. Een liedje dat ze al een tijd lang niet meer spelen. Rudie en Farouk moeten deze gaan zingen. Ik help een stukje mee met opnieuw opbouwen en dan begint de band te spelen met mij nog op het podium.
Max blijft gepositioneerd achter de band bij de muziekinstallatie. Omdat Rudie en Farouk de tekst niet meer kennen help ik ze een stukje door de eerste zin te zingen. Maar verder dan dat kom ik zelf ook niet. Het nummer wordt vlug afgebroken en Derek zet een tune van de film Grease in die Reneé begint te zingen. Meteen daarna wordt een nummer van The Strokes ingezet. Nog altijd zonder medewerking van Max die rustig aan bezig is met dingen te zoeken die hij zou kunnen gaan gooien. Het mini keyboard die Jan Willem al de hele reis meeheeft mag het als eerst ontgelden. Daarna volgen Cd’s, Fanta flessen, een fles wijn en verschillende stoelen. Tot slot spelen de overige Coins nog My Generation van the Who, die Ruud begint te zingen. Het geluid klinkt steeds meer als een blur en er ontstaat een chaos. Op het moment dat een stoel mijn rug raakt begint Max toch echt een groot probleem te krijgen.
Maar voordat hij de kans krijgt om het nog een keer te doen begint Derek er al wat van te zeggen:
"Je moet niet zo zielig doen Max."
waarop Max de volgende opmerking over Derek’s moeder maakt:
"Jij moet eens naar jezelf kijken en je moeder die het allemaal niet zo onder controle heeft."
Je ziet Derek’s gezicht vertrekken en ik weet wat er gaat volgen. Derek vliegt op Max af maar ik sta tussen beide in en weet Derek op te vangen. Chris is ook in de buurt en samen weten we Derek naar de andere ruimte te slepen. Max roept nog na dat hij met de band gaat stoppen en ze voortaan maar instrumentaal mogen spelen want de versterking is toch altijd waardeloos:
"Als jullie dan op het einde ook nog van die hippiemuziek gaan zitten maken ben ik er echt klaar mee."
No comments:
Post a Comment