Tuesday, October 4, 2016

De Hemelbestormers [De lijn van Noord naar Zuid]

By: Subtracting
Mijn flat staat aan de rand van het oude winkelcentrum, het Buikslotermeerplein. Het oude winkelcentrum is al jaren niet meer in gebruik. De gebouwen zijn na de laatste poging, tien jaar geleden, om Noord te torpederen tot hét dynamische stadsdeel, niet meer opgeknapt. De omgeving bij het winkelcentrum blijft eigenlijk toch nog altijd ouderwets achter. Het is allemaal erg grijs troosteloos. Ik neem de lift naar beneden en begeef mij richting het metrostation.

Op dit tijdstip is het vooral heel erg donker. Sinds in de nacht niemand meer over straat gaat, hebben ze in dit deel van de stad de straatverlichting opgeheven. Maar de flats zelf geven in de nacht meer dan genoeg licht. Bijna niemand hoeft de volgende ochtend vroeg op. Of middag. Het doet er allemaal niet meer toe. Verder is het koud in mei, herfstachtig weer, de laatste jaren zijn de vier seizoenen niet meer van toepassing. Ik loop richting het oude verlate stadsdeelkantoor. Het stadsdeelkantoor is sinds een aantal jaar gesloten. Achter het oude kantoor ligt de eindhalte van de Noord-Zuidlijn. In 2020 is de lijn godzijdank af en dag en nacht in gebruik. De lijn is een flop, maar een geautomatiseerde flop en draait gewoon stug door. De kosten waren nu toch al gemaakt en toen de gemeente hier nog hun functie hadden, wilde deze hun verlies nog altijd niet toegeven.
Niemand die van de lijn gebruik maakt neemt de moeite bij de poorten een chip te scannen en niemand neemt de moeite hier werk van te maken om het te controleren. In ieder geval niet aan de Noordkant. Gelukkig want al mijn geld is deze maand weer opgegaan aan entertainment en Brand X. Volgende maand zal ik toch echt eens een keer spaarzaam te werk gaan. Ach wie houd ik hier ook voor de gek?

Ik ben onderweg naar het Europaplein. De tussenliggende haltes na de Johan van Hasseltweg zijn vlak voor de opening van de lijn met beton weer dichtgestort. Je kan bij deze haltes uitstappen, maar je komt niet meer boven de grond. Fort JUP kom je zonder bepaalde "privileges" niet zomaar meer binnen. De nachtbrakers gebruiken deze ondergrondse haltes als sociale gelegenheden genaamd: Tunnelraves. Het beton is zo dik dat Fort JUP hier geen hinder van heeft. De nachtbrakers doen ondanks toch hun best.

Ik staar uit het raam naar het nachtlandschap. In Noord geboren en in Noord sterven. Het heeft alle schijn van kans. De metro gaat dan onder de grond en er is niets meer te zien buiten. Ik kijk om mij heen in de metro en zie ellende. De nachtbrakers doen nacht op nacht hun best de wagons te slopen. We willen ook niet winnen, denk ik weer.

Bij de halte van het Rokin is een tunnelrave aan de gang en er stappen een aantal nachtbrakers in. Mensen uit Fort JUP hebben andere “veilige” middelen tot vervoer en wie daarbuiten valt, blijft dus liever binnen. Precies om deze reden. De nachtbrakers kennen geen enkele schaamte meer. Eentje kotst over de vloer en een ander groepje heeft geen privacy nodig. Ik kijk naar buiten ook al zie ik niks. De reflectie is alsnog een pornografische film. Niemand heeft nog de moed hier iets van te zeggen. Ik trek mijn capuchon nog iets verder over mijn ogen en staar naar de grond. In mijn oortjes luister ik naar muziek zodat ik verder afgesloten ben. Ik zet All Night Long van Lionel Richie nog wat harder. Party Liming Fiesta Forever. Ja joh… Nog een paar haltes en dan kan ik weg uit deze ongemakkelijke situatie. Bij Europaplein stap ik over het braaksel heen de metro uit.

De tocht is, los van de stops bij de nachtbrakers, tot nog toe een confrontatieloze onderneming geweest. Precies waar ik op hoopte. Vanaf Europaplein loop ik naar het Amstelstation, waar Jonfen woont.

No comments: